Wat nu Eisenberg DAC heet was tot 2009 bekend als het Süd-Burgenland. Maar in 2009 is ook hier de herkomst certificering DAC toegekend voor Blaufränkisch wijnen. Deze DAC is vernoemd naar de Eisenberg waaromheen de meeste wijbouw in deze streek plaats vind. Het is een landstrook aan de Hongaarse grens, al vrij ver naar het zuiden, tot het punt waar de Oostenrijkse grens voorgoed ombuigt en doorloopt naar het zuidwesten, richting Slovenië.
Het is maar een klein wijnbouwgebied van circa 514 hectare. In het noorden van dit gebiedje bestaat de bodem uit oergesteente en iets zuidelijker is er de overwegend middelzware leenbodem dat hier veel ijzer bevat. Oergesteente met veel mineralen, waaronder ijzer en de ijzerhoudende leenbodem geven de Blaufränkisch wijnen die hier worden gemaakt een elegante, fijn gelaagde, en karaktervolle smaak, die wordt vastgehouden door de mooi geïntegreerde mineralen uit de bodem in combinatie met fijne kruidigheid.
Deze wijnen krijgen ook hun charme door de hogere hoogte en invloed van de laatste uitlopers van de Alpen. Hier lopen de Alpen wat verder naar het oosten door. De temperatuur kan hier gematigd genoemd kan worden. Er worden goede rode tot kwalitatieve reserve wijnen gemaakt van de Blaufränkisch, maar het gebied loont ook om fruitige, frisse Welschriesling en Weissburgunder te maken.
In het uiterste zuiden van dit gebied wordt van een Amerikaanse hybride, Uhudler, ook een wijn gemaakt. Dit is een zware fruitige smaak van voornamelijk aardbei. Om de aardbei geur is de wijn lokaal erg geliefd, maar mag officieel niet op de markt worden gezet vanwege gezondheidsredenen. Doordat het geen echte wijndruif betreft is de kans op verkeerde alcohol aanwezig.
Foto: BGL_Eisenberg_Humergraben_ect © ÖWM / WSNA
